Can Dündar’ın Mustafa belgeselini bir vesile izledim sonunda.  Tartışıldığı kadar varmış dedim, Kemalist “putperestler” tarafından beğenilmemesi çok normal, çünkü; tapındıkları putun (Atatürk’ün) de etten, kemikten ve türlü zayıflıklardan (içki, her gece eğlence alemi, kadın gibi zaaflardan) vücuda gelmiş en az bizler kadar aciz bir insan olduğunu tüm çıplaklığıyla anlatmış Can Dündar. Belgesel objektif olur zaten öyle değil mi.. Ne bekliyorlardı ki daha fazla? Uçan ya da parmağını şıklatarak havada havai fişekler patlatan süpermen bir Atatürk’tü sanırım bekledikleri. Komik insanlar yaa..

Belgesel oldukça objektif, Atatürk’ün hem güçlü hem de güçsüz ve hatalı yanları ele alınmış, ancak tüm bunlar; yorumsuz ve sadece “anlayabilenin anlayabileceği bir biçimde” işlenmiş. -arada siyasi duruşunu yansıtan minik yorumları vardı ama, gözümden kaçmadı 🙂 %80 +/- 5 objektif diyebilirim yinede..

Can Dündar’ı tebrik ediyorum hiç sıkılmadan izlediğim belgesellerden biriydi, Gelibolu belgeselinden çok daha iyiydi bence..