İnsanlar zaaflarla yaratılmıştır. Allah’ü Teala kusursuz ve günahsız kullar isteseydi, insanları değil, melekleri dünyaya gönderirdi. Ama bu imtihan dünyası olmazdı o zaman. Demek ki; her beşer, bir şekilde şaşar. Şaşmayanlar zaten bellidir, bizim gibi sıradan olanlar bolca şaşabilir. Şaşsınlar diye söylemiyorum elbette ki, şaşmamak güzel olurdu. Ama günah işlemek o kadar kolay ki islah edilmemiş bir nefse sahip olunca. İşte bu noktada imdadımıza Allah’ın emir ve yasaklarını iyice öğrenip, hayatımıza uygulamaya çalışmaktan geçiyor. Tabii ki öncekilere derin bir pişmanlık duyarak, “yarabbi ben pişmanım bütün yapmış olduğum günalardan, keşke yapmasaydım, inşaAllah bir daha yapmayacağım” dedikten sonra. Yani içten ve gerçek bir tövbeden sonra. Tövbesiz başlanan yol, besmelesiz kesilen kurbana benzer bence. Birde önemli husus; eğer insan günahlarını hatırlayıp ağlamıyor, kalbi sıkışmıyor ve o hatırladığı an anında tekrar “Allah’ım beni affet” tarzı sözcükler dökülmüyorsa dilinden, tövbesinden pek de emin olmamalıdır bana göre. Zira kabul edilen bir tövbe için, samimi edilmiş bir tövbe ve gerçek anlamda bir pişmanlık gerekir..yoksa yaptığı naneleri hatırlayıp, hoşuna giden birinin, sanmıyorum ki tövbesi kabul edilmiş olsun..

Şimdi başlıkla bu anlattıklarımın ne alakası var değil mi? İşte ben bu düşünceler içerisinde olan biri iken, facebook ya da başka bir sosyal medya hesabımda insanlara yol gösterebilecek, belki kendim için de tekrar tekrar gözümün önünde durması/unutmamak adına paylaştığım “emri bil maruf nehyi anil münker içeren” dini sözleri “sanki kendisi çok dindar da/ çok ahlaklı da bunları paylaşıyor. Geçmişte sanki kendisi de yapmadı bunları..” kibriyle yüzüme vurmaya çalışanlar olduğu için bu başlığı uygun buldum bu yazıma.. Aslında paylaştıklarım kendilerini yani nefslerini rahatsız ediyor, çünkü kendilerinde var bu anlatmaya çalıştıklarım.. Bunu çok fazla belli ediyorlar farkında değiller. Kurtulmaya çalışacakları yerde, iyiliği emredip kötülükten alkoyan kişiye çamur atmakla kendilerini haklı çıkarıyorlar akıllarınca.. Aciz ve zavallı insan modeli.. Evet her insan zaten acizdir, ama bu tipler nefislerini öyle bir yüceltiyorlar ki; hata ve kusurlarını düzeltmek şöyle dursun, yaptıklarını birde öve öve bitiremiyorlar! Bu nedenle bana göre diğerlerine göre daha acizler çünkü bir insanın manevi gelişimi olmazsa, insan nefsi hayvanlaşır da hayvanlaşır, bu da git gide insanı insanlıktan çıkarır..

Birçok insan geçmişte sarhoş, zinakar, kırıcı, tesettürsüz, kibirli vs vs olduğu halde bir tövbesi ve Allah’a yönelişiyle hepsinden kurtulabiliyor iken, ve bu müjde Kuranı Kerimde, hadislerde geçiyor iken size ne oluyor da geçmiş günahlarını yüzüne vuruyorsunuz ve şimdiki maneviyatlı halini küçümsüyorsunuz? siz tövbe eden insanların kalbinin içini mi görüyorsunuz yoksa? böyle bir kabiliyetiniz mi var? bu kadar kötü bir kalple bunu becerebileceğinizi düşünmüyorum açıkçası!

Kısacası, yaa bi git!