Evet Gerçekten Nefret Ediyorum!

Ser verir sır vermez

Dedikodudan hiç haz etmiyorsunuz. Sizden daha iyi bir sırdaş bulunamaz. Sizinle paylaşılan ya da tanığı olduğunuz sırları unuturcasına belleğinizin kuytularına gönderiyorsunuz. İnsanların size güvenmelerini istiyor ve bunun için hem bir dinleyici hem de iyi bir sırdaş olmaya çalışıyorsunuz. Dedikodu size ahlaki gelmiyor. Dedikodu yapan insanları da sevmiyorsunuz. Sizinle sohbette üçüncü kişilerin isimleri neredeyse hiç geçmiyor. Olup bitenleri, konuşulanları merak etmiyor değilsiniz, ama kendinizi rahatlıkla durduruyor, merakınızı dedikodu dışı yollardan gideriyorsunuz…

Siz de bu testi yapmak isterseniz buyrun

İnsanların pek çoğu “samimi” olmayı çok dedikodu yapmak sanıyor. Bir çok tanıdığım ile fazla konuşmadığım (a pardon dedikodu yapmadığım)  için samimi değilimdir. Bu açıdan çoğusu beni pek sıcak bulmaz. Konuşmaya başlanılınca ve konuşma birazcık uzayınca araya irili ufaklı bir çok çekiştirme, dedikodu, gıybet kelimesi giriyor, ister isteyin ister istemeyin bu böyle. Dedikodu yaparak kaynaşan bi dolu insan gördüm inanır mısınız Ne tuhaf dimi? Ben de sanırım bu yüzden gayri ihtiyari bir şekilde çoğu zaman susmayı ya da yalnız kalmayı daha uygun buluyorum. Öyle konuşmaktansa susmak, terketmek ve terkedilmek yani.

Test sonucuna bakıp gaza gelmiş gibi durabilirim ama tamamen duygusal bir yazı

Not: Dünkü “erkeklerin resimlere poz verme ?!” yazımı yanlış anlamalarını kaale aldığım tek insan yanlış anladığından (tiksinç ve komik ötesi bulduğum tiplere hayran olduğumu düşünmüş) ve bu yanlış anlamasını doğru anlama şekline çevirme gayretlerim başarısız olduğundan dolayı sildim. Bilginize Birde “ahh aşk, nelere kadirsin” diyorum izninizle.