Bugün, Sözcükler Kusuyorum, Cümleler Kuramazken, Dün..

Bazen size de oluyor mu bilmiyorum, herşeyden elimi eteğimi çekesim tamamiyle hayatımda bana zarar veren hiç ama hiç hak etmediğim halde bana saygısız davranan herşeyi ve “herkesi” yakıp yıkıp, herşeyi unutup, geçmişe sünger çekip yeniden bir hayat kurasım oluyor. Bunu düşünürken bir yandan da; yaşanmışlıkların verdiği mutluluklar, ileriye yönelik çocukça kurulmuş hayaller, karşılıklı verilen sözler geliyor aklıma.. Aslında bu üç şeyi düşünürken bir şeyler daha geçiyor aklımdan. Yani kısacası anlatmak istediğim insanın kafası karışmayagörsün her bişeyi bir anda düşünebiliyor saniyede 30000 mil hız yapabiliyor beyin:P

Bugün ne  ”biri için” kursun ortasında hoca ders anlatırken planını yaptığım koruya gidebildim(k) , ne de ne anneler günü için anneme bir şey alacak kadar moralim yerindeydi. Kısacası sabahtan öğlen 2′ye kadar devam eden kursumdan sonrası tam bir faciaydı. Halbuki kurs ne kadar güzel ve eğlenceli geçmiş müthiş moral depolamıştım bir kaç gündür yaşadığım ama çoğu zaman olduğu gibi yansıtmadığım sıkıntıların ardından.. Kurs sonrası yaptığım plan için sanki ilk defa yaşayacağım bir şeymiş gibi heyecandan pır pır atıyordu kalbim, her seferinde olduğu gibi. Üstelik bugün hiç görmediğimiz bi yere gitmek için plan yapmıştım bir sürü fotoğraf çekip mis gibi deniz ve çam havası soluyup eve dönecektik.

Ama olmadı. Neden? Detaylar bütünü oluşturur yazıdan bütünü görebilirsiniz.

Not: Bu yazıyı yazarken bütün sıkıntılarımı çözen bir telefon konuşması yaptım ve şuan yazıya başlarkenki “yıkıklığımdan” eser kalmadı. Bir şeyleri insanca oturup konuşmak ve hele birde tatlıya bağlamak; hiç problem yaşamamak ya da problemleri tartışmamak için görmezden gelip susmaktan daha güzel ve anlamlı bence. İnsanın kendindeki hata ve kusurları görmesinin bir yoludur belkide bu tür yaşananlar.